... Το παράξενο είναι ότι παρόλο που ξέρεις την έξοδο, δεν την πλησιάζεις ποτέ. Εσύ εκεί, επιμένεις να βρεις άκρη, να βρεις εξήγηση, να καταλάβεις. Πόσο ανόητο είναι το ανθρώπινο μυαλό όταν νομίζει ότι μπορεί να κατανοήσει και να τιθασεύσει το συναίσθημα!
Έρχονται στιγμές που μετανιώνεις γι' αυτά που δεν πρόλαβες να πεις επειδή βιάστηκες να κλείσεις το τηλέφωνο για να κρύψεις τον πόνο σου. Έρχονται στιγμές που μετανιώνεις ακόμη και για το τηλέφωνο που έκανες. Κι όμως, δίπλα ακριβώς σ' αυτή τη σκέψη προχωρά παράλληλα και μια άλλη που σου λέει ότι είχες τουλάχιστον την ευκαιρία να του μιλήσεις. Κι αν προσέξεις παραδίπλα άλλη μια σκέψη σου γνέφει. Αυτή που λέει πως τώρα τουλάχιστον ξέρεις.
Είναι σίγουρο ότι θα προτιμούσες αυτό που έμαθες να μη το μάθαινες ή να μη το μάθαινες έτσι. Είναι, όμως, πάντα καλύτερα να ξέρεις την αλήθεια όποια κι αν είναι αυτή. Όσο κι αν πονάει.
Αυτό βέβαια προστάζει η λογική. Η λογική, όμως, ποτέ δεν είναι παρούσα όταν πρόκειται για τα συναισθήματα ενός ερωτευμένου ανθρώπου. Γιατί τότε τα πράγματα περιπλέκονται σχεδόν επικίνδυνα.
Πώς πείθει ένας ερωτευμένος την καρδιά του να σταματήσει να κλαίει γι' αυτό που αναγκαστικά αποχαιρετά; Πώς βρίσκει ένας ερωτευμένος το κουράγιο να ξεχάσει γρήγορα για να μπορέσει να συνεχίσει;
Λέγεται ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι. Να βρεις για παράδειγμα άλλον στόχο για το ερωτικό σου στόχαστρο. Να βγεις και να ξεδώσεις με φίλους, οι οποίοι θα προσφερθούν εύκολα να παραχωρήσουν τον ώμο τους για να κλάψεις.
Ξέρουμε πολύ καλά, όμως, πως ό,τι κι αν κάνεις αυτές οι καταστάσεις χρειάζονται τον χρόνο τους. Σ' αυτές τις περιπτώσεις δεν αρκεί να προσποιηθείς. Πρέπει να προσπεράσεις. Να ξεχάσεις. Και κυρίως να δεχτείς αυτό που συνέβη.
Βάζω ό,τι στοίχημα θέλετε ότι έχετε βρεθεί αν όχι πολλές, τουλάχιστον αρκετές φορές στην κατάσταση εκείνη που ενώ όλα δείχνουν ότι τελείωσαν και μάλιστα από δικά σου λάθη, εσύ έχεις κρυφά την ελπίδα μέσα σου ότι ξαφνικά και χωρίς λόγο, θα έρθει ο "διώκτης" σου να σε τραβήξει από το χέρι και να σε οδηγήσει σ' έναν άλλο δρόμο. Παρόμοιο μ' αυτόν που περπατούσατε παλαιότερα, αλλά λίγο πιο ομαλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου